Twee jaar geleden zijn we naar de Verenigde Staten op vakantie geweest. En omdat we vooraf al hadden begrepen dat de veiligheidsmaatregelen sinds 11 september 2001 flink zijn aangescherpt, had m'n vriendin zich extra goed voorbereid. We hadden dus een recente doktersverklaring in het Engels bij ons, een medicijnenpaspoort van de apotheek en de medicijnen zaten zo veel mogelijk in de originele verpakking. De meeste spullen waren in de koffers gestopt. Zaken die de reis in het laadruim niet zouden overleven of die ze toch echt bij de hand wilde houden, had ze in haar beautycase gestopt. Die kon mooi als handbagage mee.
Toen we voor een binnenlandse vlucht in de rij stonden, werden we verzocht om uit de rij te komen en een ander gangetje in te lopen. We hadden nog even hoop dat we gewoon snel door mochten lopen, en daardoor dus de rij met wachtenden konden overslaan. Maar we bleken uitverkoren te zijn voor een uitgebreidde security check. Hoewel zoiets altijd even schrikken blijft, maakten we ons geen zorgen: ze had zich immers goed voorbereid en we hadden niks te verbergen.
Terwijl we door twee medewerkers werden gefouilleerd, onderwierp een derde medewerkster onze handbagage aan een nader onderzoek. De rugzak met reispapieren en Nederlandse boeken en tijdschriften hield haar niet lang bezig, dus ze kwam al snel bij de beautycase aan en begon de inhoud na te lopen. Toen ze een insulinepen tegenkwam, pakte ze die met een vragende blik op. Ik zag 't als eerste van ons en zei ik direct in m'n beste Engels: "My wife has diabetes." De dame knikte begrijpend en stopte de pen terug in de beautycase. De flacons met insuline en andere zaken werden nog wel even bekeken, maar er werden ons verder geen vragen gesteld. Schijnbaar was één goedgekozen, medische term genoeg om de beveiliging tevreden te stellen. Vijf minuten later stonden we dan ook aan de andere kant van de security check, klaar voor onze vlucht.
Eigenlijk was al die uitgebreide voorbereiding dus in dit geval niet nodig geweest. De beveiligingsmedewerker had blijkbaar niet het idee dat we terroristen waren. Maar toch hoop ik dat m'n lief zich volgende keer net zo goed voorbereid. Want er zal maar een keer een medewerker tussenzitten die ons er onbetrouwbaar uit vindt zien en die een insulinepen verwart met een wapen dat bedoeld is om schade mee aan te richten in een vliegtuig.
Reacties zijn natuurlijk welkom via frank@vanpuffelen.net
Terug naar www.type3.nl / type3.vanpuffelen.net
©2005 Manon en Frank van Puffelen.