Voordat we gaan eten is het bij ons thuis vaak een grote rituele speurtocht. Mijn vriendin is dan op zoek naar de verpakkingen van alle ingrediënten die in de maaltijd zijn gegaan. Ze staat druk te zoeken, te wegen en te rekenen om te bepalen hoeveel gram koolhydraten er in de maaltijd zitten. Dat moet ze weten om te kunnen bepalen hoeveel insuline ze voor de maaltijd moet toedienen.
Dat tellen is behoorlijk wat werk en soms kun je van het resultaat niet al te zeker zijn. De hoeveelheid koolhydraten zou op elke verpakking moeten staan, maar helaas is dat niet altijd het geval. En dan moet de koolhydratentabel van de diëtiste uitkomst bieden. Maar ja, sommige producten staan ook daar niet in. Is een tortilla nou vergelijkbaar met een pannekoek? Of is het toch meer een soort popcorn?
Maar ik merk ook wel 'ns dat ze voor het eten een beetje wegend naar het bord kijkt en dan insuline toedient. Ze heeft dan een grove inschatting van de hoeveelheid koolhydraten gemaakt in plaats van alle ingredienten los te tellen. Die inschatting klopt meestal wel redelijk, maar zit er soms ook behoorlijk naast. Om te voorkomen dat ze in een hypo schiet, klikt ze dan ook meestal wat minder insuline. Haar reactie als ik hiernaar vraag is dan meestal iets van: "ik meet een uurtje na het eten nog wel 'n keer en corrigeer het dan wel".
Dat is een houding waarvan ik haar af probeer te houden. Het resultaat van een meting is van veel meer dingen afhankelijk dan alleen van de hoeveelheid koolhydraten die je gegeten hebt. Zo maakt het verschil of het eten vet was of niet. En of je alcohol hebt gedronken of niet. En hoe goed de insuline op dat moment door je lichaam wordt opgenomen. Door te corrigeren op basis van een meting, hou je met al die zaken geen rekening. De meting is slechts een momentopname. Een belangrijke momentopname om als ijkpunt te dienen, maar bij een maaltijd heb je veel betere informatie beschikbaar. Waardoor je dus vooraf "preventief" insuline kunt toedienen, in plaats van achteraf een hoge waarde te corrigeren.
Daarom hebben wij de slogan ingevoerd: "spuit voor wat je eet, niet voor wat je meet". En als ze dus aan tafel weer 'ns wegend kijkt, dan kuch ik zachtjes en kijk haar aan. Ze twijfelt even, maar staat dan zuchtend op en loopt richting de keuken om de getallen op alle verpakkingen te zoeken.
Reacties zijn natuurlijk welkom via frank@vanpuffelen.net
Terug naar type3.vanpuffelen.net
©2004 Manon en Frank van Puffelen.