Iedereen met diabetes heeft wel 'ns een hypo. Maar het lijkt er op dat zij ze bovenmatig vaak heeft. Hoe het komt weten we niet, maar ze werkt er samen met haar internist al jaren hard aan om dat uit te vinden. En tot die tijd is mevrouw dus "moeilijk instelbaar". Gelukkig zijn het meestal maar korte periodes waarin ze regelmatig een hypo heeft. De rest van de tijd gaat het wel redelijk met haar waarden en zijn de hypo's wat zeldzamer.
Maar wat me wel steeds opvalt is dat ze geen maat weet te houden als ze een hypo heeft. Eigenlijk is het heel simpel: als je een hypo hebt, neem je een glas limonade. Of een aantal druivensuikertabletten. Of als zoiets even niet voorhanden is: een Mars of snoep of iets dergelijks. Maar het lijkt er wel op of zij zich op dat soort momenten niet kan beheersen. "Wat nou OF? EN zal je bedoelen!" En dus gaat er in korte tijd limonade EN snoep EN dextro EN een Mars (of andere candy bar) naar binnen.
Het gevolg daarvan is dat ze dan een uur later weer in een gigantische hyper schiet. Heel logisch natuurlijk als je ziet hoeveel koolhydraten ze daarvoor naar binnen heeft gewerkt zonder er insuline voor toe te dienen. Dat weet ze zelf ook wel, maar op de een of andere manier raakt ze alle logica kwijt als ze een hypo heeft. Dan wil ze maar één ding: de hypo wegwerken. En dan neemt ze dus liever veel te veel koolhydraten dan dat ze er te weinig neemt.
Ik probeer haar vaak uit te leggen dat ze zich moet beheersen als ze 'n hypo heeft. Maar ik kan me ook wel voorstellen dat dat moeilijk is. Je voelt je flauw, slap en bibberig. En je weet dat het eten van snoep en koek dat gevoel snel wegneemt. Logisch dat je je daar dan aan overgeeft. Niet verstandig, wel logisch. Soms lijkt het me niet makkelijk om diabetes te hebben.
Reacties zijn natuurlijk welkom via frank@vanpuffelen.net
Terug naar type3.vanpuffelen.net
©2004 Manon en Frank van Puffelen.