We zijn met vrienden een lang weekend in Barcelona geweest en we zijn net aan de terugreis begonnen. We moeten een eindje lopen met onze bagage vanaf het appartement naar het treinstation. Onze lage-landen-benen zijn niet gewend aan het bergop lopen en dat is in dit geval goed te merken. Tijdens de wandeling wordt iedereen steeds stiller. Ik probeer het tempo erin te houden, omdat ik de trein niet wil missen en jaag iedereen flink op. Dat lukt en het treinstation komt in zicht. Nog een paar honderd meter.
Ineens zegt ze: "ik wil NU meten". Ze denkt dat ze een hypo heeft. En in dit geval is het duidelijk een "boze hypo". Vragen over of ze het treinstation nog wel kan halen en of ik misschien toch haar tas zal proberen te dragen, worden met een gemene snauw beantwoord. Ik weet best dat zoiets bij een hypo kan horen, maar dit keer schiet haar reactie toch behoorlijk verkeerd bij me. Wat denkt ze wel niet? Moet het nou altijd om haar diabetes gaan? Volgens mij stelt ze zich gewoon aan! Zak d'r lekker in met je diabetes! Straks missen we onze trein nog!!!
Zo blijven we een tijdje staan op de stoep. Met onze ruggen naar elkaar. Onze vrienden weten niet goed wat ze met de situatie aanmoeten, dus laten ons maar even met rust. Dat is wel zo verstandig, want op dit moment kunnen we alletwee niet veel hebben.
Ze meet haar bloedsuiker en blijkt inderdaad een flinke hypo te hebben. Het was dus uiteraard geen aanstellerij van haar kant. Dat besef ik me nu ook, maar toch blijf ik nog bozig op haar. En aan haar blikken te merken is dat gevoel geheel wederzijds. Ik mompel dat ik even ergens wat te drinken voor d'r ga halen en loop de dichtsbijzijnde zaak in.
Als ik weer buiten kom met een flesje sap blijkt dat onze vrienden het intussen hebben aangedurfd om contact met haar te maken. Ze staan naast haar en bespreken dat we het vliegtuig echt nog makkelijk gaan halen. Het flesje sap dat ik geef wordt nog wel met een wat norsig "dank je" aangepakt, maar het lijkt erop dat ook bij haar de scherpe kantjes er intussen af zijn. Gelukkig maar, want we hebben nog een hele reis voor de boeg.
Reacties zijn natuurlijk welkom via frank@vanpuffelen.net
Terug naar type3.vanpuffelen.net
©2004 Manon en Frank van Puffelen.