Kinderen zijn onbevangen vragenstellers. Waar volwassenen de vaak overduidelijk aanwezige insulinepomp van m'n vriendin nog wel 'ns negeren (maar hem intussen vanuit hun ooghoeken steeds goed proberen te bekijken), vragen kinderen vaak direct wat ze willen weten. Zo vroeg een nichtje van een jaar of zes die mijn vriendin nog nooit ontmoet had ook eens "wat is dat voor ding?" toen ze de insulinepomp zag.
Gelukkig heeft m'n vriendin de pomp intussen al een tijdje en heeft ze dus een aantal standaardverklaringen klaar voor verschillende leeftijdscategorieen. In dit geval werd het dus de jonge-kinderen-verklaring. Het nichtje zat aandachtig te luisteren, terwijl m'n vriendin uitlegde dat er in het pompje een stofje zit dat via het slangetje haar lijf wordt binnengebracht. En dat haar lijf het stofje nodig heeft, omdat ze anders niet lekker wordt en duizelig.
Tijdens de uitleg knikte het nichtje af en toe instemmend ten teken dat ze het begreep. Toen de uitleg klaar was, vroeg m'n vriendin: "snap je 't nou een beetje?". Waarop het nichtje even nadacht en toen vroeg: "dus eigenlijk is je buik ziek? En in dat apparaat zit je medicijn?"
Kinderen blijven me wat dat betreft verbazen. Niet alleen had het nichtje de uitleg goed begrepen; ze was ook in staat om de uitleg in twee zinnen samen te vatten. Iets dat menig volwassenne waarschijnlijk niet gelukt was.
Laatst zagen we het nichtje overigens weer en al snel kwam weer de vraag "wat is dat voor ding?". Ze had de uitleg van eerder dus wel begrepen, maar niet onthouden. Gelukkig wist m'n vriendin nu een veel kortere uitleg: "M'n buik is ziek. En in dit apparaatje zit het medicijn."
Reacties zijn natuurlijk welkom via frank@vanpuffelen.net
Terug naar type3.vanpuffelen.net
©2004 Manon en Frank van Puffelen.